Gedurende de COVID-19 lockdown werden tijdens het afstandsonderwijs nieuwe digitale vormen van lesgeven gebruikt. Enerzijds bleek het onderwijs niet voorbereid, anderzijds werden leerkrachten en leerlingen gedwongen mee te gaan in de digitale versnelling.
Het doel van deze masterproef is om ervaringen en knelpunten die leerkrachten uit het secundair onderwijs in Limburg ervaren bij het gebruik van digitale leermiddelen vast te stellen. Er wordt ingegaan op drie thema’s: competenties, opleidingen en ondersteuningen. Aan de hand van vijf semi-gestructureerde, online georganiseerde focusgroepen wordt via beschrijvend onderzoek inzicht verkregen in de ervaringen en ideeën van 59 vakleerkrachten en ICT-ondersteuners. Hierbij wordt het principe van waarderend onderzoek toegepast, alsook de interpretatieve fenomenologische analyse methode.
Leerkrachten zien het voordeel in van het integreren van ICT in de les, mits het een meerwaarde biedt. Deze integratie kan bemoeilijkt worden door een mindere interesse en een hogere tijdsdruk en werklast. Er zijn digitaal vaardige leerkrachten, echter zijn er ook leerkrachten die over onvoldoende capaciteiten beschikken om ICT te integreren. Er is ruimte voor verbetering op vlak van ondersteuning voor de leerkrachten om ICT te integreren. Daarnaast geven leerkrachten aan dat het binnen de lerarenopleiding een meerwaarde zou zijn als de nadruk gelegd wordt op vakspecifieke tools in plaats van algemene tools. Ten slotte zijn navormingen momenteel onvoldoende afgestemd op maat van de leerkracht.
–> Klik hier <– om deze masterscriptie volledig te lezen.
